Afgelopen december zaten mijn zus en ik in het restaurant van de sauna een hapje te eten. Ik vertelde over een railway pass waarover ik had gelezen, waarmee je onbeperkt door Europa kunt reizen en waar bij elke volwassene twee kinderen onder de twaalf gratis mee kunnen. Laten we die nou allebei twee van die minderjarige exemplaren hebben… Het idee voor een rondreis per trein was geboren en we konden beginnen plannen.
Onze fantasie sloeg op hol richting oost Europa, vijf landen, oversteken met veerponten, kriskras treinen van Plovdiv naar Athene en van st. Moriz tot het meer van Bled. Een aantal korte rekensommen leerden ons dat onze plannen onhaalbaar waren in de twee weken die “meivakantie” heten. We moesten gaan bijstellen en ons verstand gebruiken. Hoeveel uur willen we per dag treinen? Hoeveel dagen? Wat is ons budget? Waar schijnt de zon in april/ mei? Waar kunnen we zwemmen? En niet geheel onbelangrijk: waar loopt een spoor en hoe lang duurt het om daar te komen?
We dunden onze plannen iets uit en kwamen uit bij Zwitserland en Italië. Zwitserland viel af vanwege budgettaire redenen en dus hielden we nog Italië over. En daar hadden we, zo zou blijken, onze handen al aan vol. We bedachten dat we nog een stukje zouden kunnen skippen door naar noord Italië te vliegen. Zo spaarden we ook nog eens mooi een treindag uit.
Op de site van Eurail gingen we op zoek naar het meest geschikte ticket. We kwamen uit op een One Country pass voor een maand, waarin we 8 dagen konden treinen.
De volgende vraag die rees was: Gaan we op de bonnefooi? Of boeken we vooruit?
Met Engeland nog in het geheugen leek het ons met vier kinderen erbij beter om vooruit te plannen.

De route (klik om te vergroten)

Als we het goed zouden uitdenken zouden we vast een heel eind komen. Ons doel: onder de €100,- per nacht blijven voor het totale gezelschap van 2 + 4.
Onze mannen zouden ons brengen naar Brussel Charleroi, vanuit daar konden we op het vliegtuig stappen naar Bergamo.

 

Zaterdag 21 april 2018 – Brussel -> Bergamo

Bye bye baby

De zon is net uit de veren als we richting Brussel vertrekken. Uitgezwaaid door de mannen vertrekken we met Ryanair naar Bergamo. Het plan is om na de landing direct naar de accommodatie te lopen, de backpacks te droppen en de stad in te gaan. Het loopt -zoals eigenlijk altijd- anders.
Via Booking.com hebben we een overnachting geboekt bij Holiday Town Center. Als we in de bewuste straat aankomen kunnen we nergens het hotel vinden. Als ik het nummer dat ik doorgekregen heb bel krijg ik een man aan de lijn die (verschrikt?) vraagt of we niet zijn gebeld: het appartement heeft problemen met het water en we zullen er niet kunnen overnachten. Daar staan we dan. Even later worden we gebeld door Booking.com, dat zich verontschuldigt voor het ongemak en ik zal binnen enkele minuten worden teruggebeld met alternatieve accommodatie. We gaan ergens in een achterafstraatje in de schaduw zitten en als we na een half uur nog niet zijn teruggebeld besluiten we naar het Fratelli Locatelli park in de buurt te gaan, waar de kinderen in ieder geval even los kunnen in de speeltuin en verkoeling kunnen zoeken bij het kraantje. Daar komt het telefoontje van Booking: Ze hebben een andere accommodatie voor ons. Een hotel drie kilometer verderop en 180 euro duurder… We krijgen de belofte dat het verschil betaald zal worden. Mag ik dat even zwart op wit? Dat mag.
Zo sjokken we de drie kilometer met onze rugtassen op door het warme Bergamo richting ons “nieuwe” hotel: Berghotel. Het is comfortabel, we worden vriendelijk ontvangen, maar het allerbelangrijkste voor de kinderen: er is wifi. En voor de mamma’s: het ontbijt is inbegrepen. Nou, dat mag ook wel voor die centen 😉
’s Avonds halen we een pizza bij pizzeria Grano Pura, die we op het terras van het hotel opeten. We zijn in Italië! Morgen: de trein naar Genua.

 

Pizza’tje klappen bij Grano Pura

Zondag 22 april 2018

 

Sophia Loren heeft haar lakens buiten hangen

We besluiten met de bus naar Bergamo Centraal Station te gaan en zo de wandeling van een half uur met onze backpacks te vermijden. Van de receptioniste van het hotel krijgen we -uit haar eigen portemonnee- een buskaart (zo lief!). We halen de trein naar Milaan. Aangezien we de treinen waarvoor je moet reserveren willen vermijden (€€), reizen we in een stoptrein zonder airco van Milaan naar Genua. Een reis van circa twee uur. Met de raampjes open vangen we wat rijwind die voor verkoeling zorgt, met name in de tunnels (wat een kabaal!). We stappen uit in Genova Brignole, vanwaar het tien minuten lopen is naar het appartement in de Via de Consolazione. Onze accommodatie ligt in een van de oude appartementencomplexen in een straat die grenst aan de Via XX Settembre. Op loopafstand van de Piazza de Ferrari en Via Garibaldi, die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. We wanen ons in het verleden met de oude lift met klapdeurtjes, omzoomd door marmeren trappen. We hebben het gehele drie-slaapkamer appartement met keuken en twee badkamers tot onze beschikking. We hebben inmiddels best trek en halen wat te eten bij de Mac en eten dit op in het park bij de Arc. Vanaf daar beklimmen we de trappen van de oude stadsmuur en lopen we naar het strand. De kinderen duiken de zee in. Als ze moe zijn van het zwemmen lopen we terug naar het appartement, de avond is al gevallen.
We halen nog wat lekkere hapjes bij de Carrefour een eindje verderop en eten samen aan de keukentafel een provisorisch avondmaal. Als we onze buikjes vol hebben is het allang bedtijd. De kinderen zijn zo vertrokken in de kamers met hoge plafonds en luiken voor de ramen.

 

Maandag 23 april

The Floss bij Chiostro di Sant’Andrea

’s Ochtends zwerven we door Genua. We kunnen onze bagage in het appartement laten staan om zonder zware backpacks de stad in te gaan. We bezoeken het geboortehuis van Cristoforo Columbus, wandelen door Via Garibaldi, lopen door smalle straatjes en verwonderen ons over hoe mooi en hoog de huizen zijn. We verlaten het fotogenieke Genua vanaf station Brignole. In een uurtje zakken we af naar Lavagna, waar we voor twee nachten een Airbnb bij Guiseppina hebben geboekt. Het appartement is op loopafstand van het station en de kust. We droppen onze spullen en begeven ons naar het strand. Het is heerlijk weer en binnen no-time liggen we in de zee. De kinderen spelen de rest van de middag en een deel van de avond in het water en op het strand, dat voor een deel bestaat uit kiezels en uit grof (steen)zand, terwijl de moeders een hazenslaapje doen in de zon. Als het teveel afkoelt gaan we terug naar het appartement waar we een provisorisch avondmaal eten, douchen en gaan slapen.

 

Dinsdag 24 april

Pizza Italiana!

Na een nacht van negen uur (bij)slapen staan we op. Het is bewolkt en fris, maar de verwachtingen zijn goed. We draaien een wasje en hangen onze spullen te drogen op het balkon, zoals de Italianen doen. De kinderen willen naar het strand (zwemmen!), dus pakken we onze spullen en lopen de straat uit, het tunneltje onder het spoor door en leggen we onze handdoeken neer in de luwte van de trap. ’s Avonds gaan we eten in pizzeria Lo Scoglio, vlakbij het strand. We nemen een heerlijke risotto met zeevruchten en de kinderen kunnen hun geluk niet op als ze na het bestellen van een Pizza Patatini ook daadwerkelijk een pizza met friet erop geserveerd krijgen. Na het eten wandelen we nog over het strand om het laatste restje zon in de zee te zien zakken.

Sunset boulevard

Bij terugkomst in het appartement gaan we alvast een beetje inpakken, want de volgende ochtend moeten we weer vroeg de trein hebben.

 

 

Woensdag 25 april

Om kwart voor acht in de morgen sluiten we de deur van de Airbnb achter ons en lopen richting het station. We hebben voor de komende twee nachten geboekt bij Villa Piani in San Vincenzo, maar aangezien we langs Pisa komen willen we daar een tussenstop maken om de Torre Pendente te bezoeken. We lopen vanaf Pisa Centrale en zien op een gegeven moment het bovenste puntje van de toren boven de gebouwen opdoemen. Ik heb niet veel met gehypete toeristische attracties, maar vanaf nu maak ik een uitzondering voor dit eeuwenoude klokkentorentje dat zo’n vier meter uit het lood staat. Ik ben onder de indruk van de schoonheid van dit bouwwerk, van het verhaal en van de bouwstijl.

Nice try…

Natuurlijk maken we wel de traditionele: ik-hou-de-toren-tegen foto’s, maar helaas hebben we niet veel tijd en wordt het steeds warmer. We lopen naar station Pisa S. Rossore en nemen daar de trein naar San Vincenzo.

Wiggle wiggle

Vanaf het station aldaar lopen we over de vernieuwde promenade, alwaar we eerst even stoppen voor een welverdiend ijsje. Een “piccolo” (kleintje) bestaat uit 4 bollen van 2 smaken (2 euro). We hebben niet uitgeprobeerd wat we krijgen als we een grote bestellen…
Villa Piani staat pal aan de Middellandse zee. We worden vriendelijk ontvangen en nadat we ons hebben geïnstalleerd doen we wat boodschapjes in de lokale supermarkt die praktisch aan de overkant van de straat is. Dat is ook wel eens fijn voor mensen die alles wat ze bezitten op hun rug moeten meedragen. Daarna pakken we onze zwemspullen en lopen naar de achtertuin, a.k.a: het strand. ’s Avonds koken we zelf rijst en pasta met veel groenten. We hadden een beetje ingeteerd op onze vitamientjes (vonden we zelf) en waren blij dat we niet meer dan 3 euro betaalden voor een zak (mega!)paprika’s, een zak courgettes en een reuze aubergine.

 

Donderdag 26 april

Het wordt een warme dag, dus direct na het ontbijt (jawel, er hangt al een wasje aan de lijn ) installeren we ons op het zonnedek aan het strand achter het hotel. Het is nog lang geen hoogseizoen, dus hebben we alle ruimte en zoveel ligbedden als we willen. We overwegen nog even San Vincenzo in te gaan, maar de haven en de promenade hebben we al wel gezien op weg vanaf het station en we vinden dat we ook wel eens gewoon ordinair mogen relaxen, chillen, bakken en zwemmen. 

Zoekplaatje

We besluiten dat we ’s avonds als het donker is en iedereen weg is van het strand nog zullen gaan skinny dippen om onze bruinverbrande velletjes te laten sissen. Een nieuwe ervaring voor de kinderen, die resulteert in gegiechel, maar het is heerlijk en rustig en terwijl we zwemmen in het stille water verschijnen ook langzaam de eerste sterren aan de hemel. Vrijheid blijheid.

 

Vrijdag 27 april

Heerlijk toch, zo’n speeltuintje vlakbij!

Aangezien we de hele reis al van tevoren hebben uitgestippeld ontkomen we er niet aan de kust vaarwel te zeggen en het warme binnenland in te trekken. Bestemming: Siena. Toen we gingen plannen bedachten we dat we dit Toscaanse pareltjes niet mochten overslaan. Halverwege de middag arriveren we op het station. We hebben nog niet geluncht, dus we bezoeken de supermarkt voor wat eten en drinken en picknicken op een stenen rand buiten het station: de enige plek waar we enigszins in de schaduw kunnen zitten. Camping Colleverde, waar we een nacht in twee stacaravans hebben geboekt, ligt op 1,5 km lopen. Zul je net zien dat ze er even niet bij vermeld hadden dat het 1,5 km steil omhoog de heuvel op is… Als we aankomen zijn we moe en bezweet en besluiten te wachten tot het wat is afgekoeld alvorens we de stad gaan bezichtigen. We wassen wat kleren bij het toiletgebouw, drinken een bakje thee en de kinderen vinden een plek in het speeltuintje tegenover ons, van waar ze gezellig onze wifi kunnen wegtrekken…

Radslag op Piazza del Campo

Tegen de avond wagen we de wandeling naar beneden en lopen door het historische centrum, dat in zijn geheel op de lijst van UNESCO werelderfgoed staat. Indruk maakt het Piazza del Campo, waar de avond is gevallen en mensen op de terrasjes genieten van een hapje eten en oranje Italiaanse cocktails met prosecco, mineraalwater en Aperol. Note to self: Daar moet een fles van mee naar huis!

 

Zaterdag 28 april

We verlaten het hete Siena om (godzijdank) naar het Trasimeense Meer af te reizen. De wandeling naar het station heuvel-af vergaat ons prima. We hebben komende nacht geboekt in het hostel Casa sul Lago in Torricella. We arriveren halverwege de middag op het station van Magione en inventariseren hoe lang het duurt voordat de bus komt. Dat duurt nog zo een drie kwartier, dus we besluiten de afstand van drie kilometer te voet in te zetten. We kijken uit over een berg en grappen tegen de kinderen dat het hostel aan de andere kant daarvan ligt. Het lachen vergaat ons als blijkt dat de GPS ons inderdaad over de berg loodst. Het is een mooie, maar pittige wandeling, zeker vanwege het 

Wat blinkt daar aan het eind van de weg..?

gewicht van onze backpacks en de hitte. Een aantal keer moeten we stoppen en in de schaduw van een boom gaan zitten om bij te komen met een slokje water uit onze Doppers. De gedachte aan een duik in het koele meer over een krap uur houdt ons op de been.

Het hostel is een heerlijk gebouw, met een fijne tuin en koele kamers. Ik ben altijd blij met mensen die zo een home away from home runnen, waar de kinderen buiten kunnen rennen, met de voetbaltafel kunnen spelen of een potje kunnen ping-pongen. Het is nu al jammer dat we er maar een nacht kunnen blijven…

Wiiieeeehooooeeee!!

We trekken onze zwemkleding aan en lopen de straat uit naar het meer. De kinderen springen van de steiger en vermaken zich hier de rest van de middag mee. Om half 9 is het duister ingevallen en gaan we aan tafel in de tuin van het hostel. Er is een groep die in de eetzaal een menu heeft gereserveerd en wij kunnen voor een mooi prijsje hetzelfde 3-gangen diner mee-eten, bestaande uit kaas, brood, pasta, worstjes, salade en vis uit het meer.
’s Nachts slapen we met z’n allen in een 8-persoons private room, met twee bedden en drie stapelbedden. Het hostel-gevoel is compleet!

 

Zondag 29 april

Hostel brekkie

Bij de overnachting in het hostel zit een fantastisch, overwegend biologisch ontbijtbuffet inbegrepen. We tafelen een uurtje en besluiten vanwege het mooie weer nog een dagje bij het meer te blijven hangen. We mogen onze bagage in het hostel in bewaring laten, tot we aan het eind van de middag de trein vanaf Magione naar Foligno pakken (ca. een uur reizen). 
De eigenaar van het hostel brengt ons in twee etappes naar de trein, waar we erg blij mee zijn. Als dank geven we hem een blikje Zeeuwse boterbabbelaars, waarvan we er speciaal een paar hebben meegenomen uit Nederland. Om weg te geven aan aardige mensen 🙂

Dingen die we leuk vinden #Airbnb

In Foligno hebben we een Airbnb voor twee nachten. We evalueren dat twee nachten op één plek het meest ideale is, omdat je dan wat tijd hebt om te settelen, wat boodschapjes kunt inslaan en geen wekker hoeft te zetten. We worden ontvangen door de vriendelijke Maria Rita die ons laat zien wat waar is, waarna we de kamerindeling regelen en chillen. We merken dat we moe worden na ruim een week rondtrekken. We wandelen naar de Lidl die lekker in de buurt zit, slaan wat boodschapjes in en eten ’s avonds een keer “op z’n Hollands” sperzieboontjes, gekookte aardappelen en hamburgers.

 

Maandag 30 april

Hello Spello!

Voor vandaag staat een excursie naar Spello op het programma. Omdat we gisteren per ongeluk hebben zwartgereden, hebben we een extra treindag op onze kaart en kunnen we gaan waar we willen. Spello ligt op zes minuten treinen en stond al op de planning. Het is een van de best bewaarde historische stadjes van Italië en de meeste bezienswaardigheden zijn op loopafstand van het station. Via de restanten van een van de eeuwenoude poorten lopen we het oude centrum binnen. Het is warm en vrij druk. Het is vervelend dat het oude centrum niet autovrij is, waardoor constant auto’s zich een weg banen tussen de voetgangers in de smalle, steile straatjes. Iets wat we opvallend vaak tegenkomen in Italië. Niet prettig als je met vier kinderen op stap bent. We slenteren wat langs de oude huizen, slaan af en toe een kerkje of een lieflijk, smal straatje in en eten gelato op het plein. Maar het is heet en we merken dat het vele reizen en wandelen van de afgelopen week ons een beetje begint op te breken. We besluiten de trein van 10 voor 3 terug naar Foligno te nemen om te chillen in onze accommodatie. We willen vroeg voor het avondeten zorgen, zodat we ’s avonds nog een wandeling kunnen maken naar het oude paleis in Foligno. Maar we blijken geen van allen meer puf te hebben om de deur uit te gaan en duiken vroeg onder de wol.

 

Dinsdag 1 mei – donderdag 3 mei

TJD neven promotieteam

 

Catch & release

Tijd om af te reizen naar de oostkust. We hebben zin om na een aantal vakanties in Kroatië de Adriatische kust eens van de andere kant de aanschouwen. Van tevoren hadden we bedacht dat we aan het eind van onze tweeweekse reis nu wellicht behoefte zouden hebben aan een aantal dagen chillen op het strand. Dat hadden we goed ingeschat! We hebben voor 3 nachten een hotel (Bellevue) geboekt in Gabicce Mare. De weersverwachting is tot onze spijt redelijk dramatisch: regen en zo nu en dan een onweersbui. We zullen het ermee moeten doen. Gelukkig blijkt op dinsdag en woensdag het weer zo mee te vallen dat we kunnen zonnen, zwemmen en spelen op het strand. De jongens maken een bouwwerk van hout en spullen die ze hebben gejut op het strand. Liz oefent haar turnmoves en de mamma’s spreiden hun traveltowels uit op het zand en strekken zich uit in de zon. Aan het eind van de middag drinken we thee op het dakterras van het hotel. Donderdag is de allerslechtste dag die we tot nu toe hebben meegemaakt in Italië: Grijs, stortregenbuien en onweer. De pijn wordt wat verwacht door de goede weersvooruitzichten in Nederland, waar we zaterdag alweer naar terug afreizen.

 

Vrijdag 4 mei

Vandaag maken we een treinreis van zes uur terug naar Bergamo. Op zich is het mogelijk een deel 

What goes up must come down

met de intercity te reizen, maar dat kost ons een toeslag van 60 euro en scheelt misschien een uur. Aangezien we met dit weer toch niet veel anders te doen hebben, bedenken we dat we dan net zo goed in de regionale boemeltrein kunnen zitten. In Bergamo hebben we een nacht bij appartement Home Sweet Home, dat is gesitueerd Via Salvecchio in de oude stad, geboekt. Het is een absolute aanrader om als je in Bergamo bent een hotel te zoeken in de Città Alta. En eigenlijk ben je niet in Bergamo geweest als je dat deel van de stad hebt overgeslagen, zoals wij aan het begin van de reis wel deden. Bij een heel oud mannetje met een soort winkel van sinkel kopen we een Italiaans melkpannetje, zo een als in iedere Italiaanse accommodatie in de keukenkast staat, maar je in Nederland niet vindt.

In de Città Alta

´s Avonds eten we prima in restaurant/ pizzeria Da Franco, afgesloten met een wandeling langs de drie testikels van Bartolomeo Colleoni en een ijsje bij salon La Marianna, waar pistache ijs naar pistache smaakt.

 

Zaterdag 5 mei

Vandaag om 14.00u staat de vlucht van Bergamo naar Brussel gepland. We zijn inmiddels zo gewend aan lopen met backpacks op onze rug, dat we eigenlijk niet eens overwegen om de bus naar het station te nemen, maar te voet de afdaling van 2,5 km inzetten. We zijn ook immers niet voor niks de dag ervoor ook helemaal te voet naar boven naar de oude stad geklommen! We vertrekken op tijd, doen rustig aan. Zijn ruim twee uur van tevoren met de bus op de luchthaven, waar we nog voor de laatste keer een ijsje nemen en wat tax-free lekkers (voornamelijk spul in een glazen literfles ?) meenemen voor de thuisblijvers. Lees: onze mannen.
De vlucht vertraagt een uur als we vol verwachting zitten te wachten tot we gaan taxiën, maar geen toestemming krijgen het luchtruim te betreden. Thank heavens voor iPads…
Uiteindelijk vertrekken we op het moment dat de mannen appen dat ze in Brussel staan. Gelukkig voor ze duurt de vlucht maar 1u25min en kunnen we elkaar gauw in de armen sluiten..

Arrivals

Zondag 6 mei

De was hangt aan de lijn, de backpacks luchten in de zon en ik leg de laatste hand aan het Italië-blog. Ik denk na over de conclusie en maak wat berekeningen.

 

Vlucht

We vlogen van Brussel Charleroi naar Bergamo en terug met 2 volwassenen en 4 kinderen. Met priority en 2 stuks handbagage (de backpacks van de kinderen konden mee als handbagage) + 1 stuks ruimbagage voor €355,72. (€ 177,86 per gezin)

 

Trein

We betaalden voor 2 volwassen en 4 kinderen (onder 12) €486,- voor een Eurail ticket van 8 dagen treinen in Italië binnen 1 maand + 29 euro reserveringskosten intercity.
Als we losse tickets hadden gekocht voor de ritten die we hebben gemaakt had ons dat €487,10 gekost. We spelen dus vrijwel quitte. Moet wel gezegd dat wij natuurlijk een aantal korte reisjes ertussen hadden zitten, zoals van Genua naar Lavagna of van Magione naar Foligno.

 

Overnachtingen

We hebben geprobeerd de overnachtingen onder de 100 euro per nacht te houden (dus 50 euro per gezin). Dat is vrijwel overal gelukt. Soms zaten we er iets boven, meestal iets onder, met name bij de Airbnb’s. De totale verblijfkosten voor 2 weken komen op €1171,49 (€585,75 per gezin) plus ongeveer 10 euro toeristenbelasting.

 

Verblijfkosten

Onder verblijfkosten reken ik alle overige kosten zoals eten, drinken, souvenirs, buskaartjes, toegangsprijzen/ excursies. We zijn voornamelijk verbleven in accommodaties waar we zelf konden koken, waardoor we ons budget voor eten en drinken redelijk laag konden houden.
Schatting van totale kosten:
€750 (= €375 per gezin)

Totale kosten railroadtrip Italië inclusief vlucht: €2792,- (€1396,- per gezin)