Augustus 2016

Een roadtrip van 500 mijl rond het meest noordelijke punt van Schotland. Een beter cadeau voor Stees zijn 40e verjaardag kon ik niet bedenken… De kinderen naar de oppas en weer eens met zijn tweeën op avontuur. We boekten de retourvlucht van Amsterdam naar Inverness, de huurauto en de 1e overnachting. Voor de rest wilden we gewoon lekker roadtrippen en zien waar we zouden slapen.

Dag 1: Inverness -> Tain (34 mijl)

Vlucht van Amsterdam naar Inverness. Auto ophalen bij Thrifty en… on the road! We hadden voor de eerste overnachting een B&B in Tain geboekt. We namen de route via Cromarty alwaar we in een schattige luchroom wat aten en we tot mijn grote vreugde weer gewoon standaard melk bij ons potje thee geserveerd kregen. Back in the UK! Aan de ontbijttafel in Tain spraken we andere gasten die ons waarschuwden dat het erg moeilijk voor ons zou worden accommodatie te gaan vinden in het dunbevolkte noorden. De NC500 is populair in de zomer. Op Booking konden we ook niet veel vinden voor een redelijke prijs… We besloten bij de Homebargains (een soort Action) kampeerspullen in te slaan: Tent, luchtbed, slaapzakken, kussens, zaklamp… mocht het echt nodig zijn konden we in de auto of in de tent slapen. Ergens vond ik dat ook wel een romantisch idee. Met de kinderen erbij doe je dat liever niet zo snel… Bij de plaatselijke Lidl gooiden we ook onze kofferbak vol met proviand and off we went!

Dag 2: Tain -> Helmsdale (34 mijl)

We stopten bij de Glenmorangie distillery voor een whiskyrondleiding en een proeverij. Je kunt eigenlijk niet in Schotland zijn geweest zonder een distillery bezocht te hebben, dus we dachten: afstrepen die handel! Het was echt heel interessant en zeker een aanrader.   We brachten ook een bezoek aan Dunrobin Castle (vlakbij Golspie), zetel van de clan Sutherland. Aangezien we nog geen slaapplaats hadden zijn we op zoek gegaan naar B&B bordjes langs de weg. We vonden er een in Helmsdale voor 60 pond. Een prima verblijf, een goed ontbijt en zoals het een echte Britse woning betaamt: vloerbedekking in de badkamer. In dit geval een Schotse ruit, dus we voelden ons helemaal the right people in the right place. We doken de pub in voor een pint en een potje pool en ’s avonds aten we in een klein restaurantje, Thyme & Plaice genaamd.

Dag 3: Helmsdale-> Duncansby Head -> John o’ Groats -> Dunnet Head -> Wick

Tijd om naar het uiterste noorden te reizen. We vonden via Booking accommodatie in Wick, dus we besloten voor de dag naar Duncansby Head, John o’ Groats en Dunnet Head te gaan en dan weer iets terug te zakken om in Wick te overnachten. Het meest noordelijke punt van het vasteland deed ons wel iets, dat hadden we van tevoren eigenlijk niet gedacht. Maar het is echt gemarkeerd met een steen en je kijkt uit over de zee. Ik had een klein Cape Reinga (NZ) momentje. Een local vertelde hoe het kan spoken in het nauw waar de twee zeeën bij elkaar komen tussen het vasteland en de Orkney Islands. Er staan verraderlijke stromingen die schippers die de weg niet weten in de problemen kunnen brengen.

Dag 4: Wick -> Thurso -> Durness -> Scourie

Op dag vier was Stees jarig. Via onze gastvrouw had ik een taart geregeld en in de ontbijtzaal hebben we met de andere gasten voor hem gezongen: “Happy birthday to you! Happy birthday dear…. whatshisname/ husband, happy birthday to youuuuu!” Tijd om de oversteek naar het westen te maken. We hadden willen stoppen bij Castle of Mey, maar vanwege de Highland Games verbleef Prince Charles daar en was de boel hermetisch afgesloten.
De westkust is weer heel anders dan die aan de oostkant. We bezochten de strandjes en de Smoo Cave. In deze grot kun je met een bootje en een gids worden rondgeleid. Ook stopten we voor een warme chocolademelk bij Cocoa Mountain. Een begrip op het gebied van chocolade en in de wijde omtrek geroemd voor de heerlijke hot chocolate en de bonbons in de meest fantastische smaakcombinaties. Via een B&B bordje vonden we een onderkomen voor de nacht bij een oud vrouwtje met een gastenkamertjes met gebloemde spreien en geborduurde bidprentjes aan de muur boven de bedden. Ze bakte voortreffelijke koekjes en viel steil achterover toen ze hoorde dat we nog geen haggis en black pudding op hadden tijdens onze reis. Daar moesten we dus bij het ontbijt aan geloven. Eerlijk? Niet zo smerig als ik had verwacht, maar niet per se voor herhaling vatbaar…

Dag 5: Scourie -> Unapool -> Stoer Lighthouse -> Ullapool -> Gairloch

May the gale force be with you! ;-p

Inmiddels was het flink beginnen waaien. We schommelden met ons autootje over kronkelweggetjes en stapten uit bij iedere bezienswaardigheid en wandeling die ons de moeite waard leek. Met in ieder geval één doel: Stoer Lighthouse. Een vuurtorentje op een klif aan de rand van het land. Steady filmbeelden maken vlakbij de kust ging eigenlijk niet, want het waaide zo hard dat het onmogelijk was de camera stil te houden. We genoten ondertussen wel van dit geweld van de elementen. Het hangen in de wind, de golven die tegen de rotsen beukten, de regen die ineens weer werd verdreven door zon.
In Gairloch zochten we accommodatie. De pub had geen plek, maar ze hadden wel een kaartje van iemand die wellicht nog een kamer had. Na een telefoontje hadden we onze slaapplek geregeld in een huis met piepklein ensuite kamertje en konden we even douchen en droge kleren aantrekken. Voor het avondeten wandelden we naar een pub (The Old Inn) die een paar kilometer buiten Gairloch ligt en waar we heerlijk hebben gegeten en een pint of wat hebben gedronken. Tijdens de wandeling langs de zee op de terugweg realiseerden we ons dat onze rondreis al bijna op zijn eind liep. De volgende dag zouden we alvast accommodatie in Inverness zoeken, souvenirs kopen en ons opmaken voor de terugvlucht.

Day 6: Gairloch -> Strome Castle -> Rogie Falls -> Inverness -> Nairn

#NC500 COMPLETED :-) Via Strome Castle en een wandeling bij de Rogie Falls zijn we teruggereisd naar Inverness. Alle B&B’s die we zagen hadden NO VACANCIES, dus uiteindelijk kwamen we bij de tourist information terecht met de vraag of zij ons konden helpen. Ze verzuchtten dat als je niet een paar weken van tevoren boekt, de kans klein is dat je in augustus een slaapplaats in Inverness zou kunnen vinden. Er zat niets anders op dan door te rijden en te gaan zoeken in een van de nabijgelegen plaatsjes. We kwamen in Nairn terecht, waar ook alles vol was. Op mijn (inmiddels standaard) vraag of de gastheer/vrouw in kwestie niet iemand wist waar we dan de nacht zouden kunnen doorbrengen ging de mevrouw waar we hadden aangebeld uitgebreid iedereen in haar kennissenkring bellen (zo lief!) en jawel, na een half uur hadden we beet! Er was een scruffy huisje in de buurt van het strand met een oud vrouwtje dat ons met een sleutel in haar hand voorging op de trap. Of de kamer naar onze zin was? Jazeker! Een bed, een douche en een ontbijt in de ochtend. Wat wil een mens nog meer??
We fristen ons op, doken de lokale pub in voor wat te eten en een pint en maakten plannen voor onze laatste dag: Een bezoek aan de tuinen van Cawdor Castle en Culloden Battlefields. Onderweg kwamen we nog een fotogenieke brug tegen waar we voor zijn gestopt.
Vervolgens zijn we zo lang in de tuinen en bossen van Cawdor Castle blijven hangen en wandelen dat we geen tijd over hadden om naar Culloden te gaan. Ja, we schamen ons, maar nu hebben we een reden om terug te gaan 🙂

Ook brachten we de ongebruikte kampeerspullen terug naar de Homebargains. Dit was geen enkel probleem en we kregen direct ons geld terug.

De laatste avond nog 1x pubfood, nog 1x aan de whisky en dan weer naar huis naar onze lieve kindjes. Volgende keer huren we een camper en gaan ze gewoon lekker mee!
De NC500 volbracht!! Wat een trip, wat een prachtig land en wat een ontzettend lieve mensen!! ❤❤❤